“PINAGTABUYAN ANG BATA SA KALYE DAHIL ‘ILLEGAL’ DAW ANG TINDAHAN NIYA — PERO NANG MALAMAN ANG TOTOO NG MGA TAO, LAHAT AY NATAHIMIK.”
Sa gilid ng isang mataong kalsada sa Quezon City, araw-araw na makikita si Lira, isang 12 taong gulang na batang babae na nagbebenta ng lugaw at turon sa maliit na kariton. Maaga pa lang ay naroon na siya — nakatayo, pawisan, pero nakangiti sa bawat dumaraan.
Hindi para sa sarili ang kanyang ginagawa.
Gabi-gabi, habang pinupunasan niya ang pawis, bumabalik siya sa kanilang maliit na bahay barung-barong. Doon, sa paputol-putol na ilaw, nakahiga ang kanyang inang may sakit sa baga, humihinga nang mabigat.
“Anak… wag ka masyadong magpagod…”
“Ma, konti na lang po. Bibili na tayo ng gamot bukas.”
Isang umaga, habang abala si Lira sa pagbebenta, lumapit ang dalawang barangay enforcer. May dalang megaphone, at kita sa mukha nila ang inis.
“Ineng! Bawal ka rito! Hindi ka puwedeng magtinda sa bangketang ’to!”
“Sir, saglit lang po, maghapon na po akong nandito. Kailangan ko lang po bumili ng gamot para kay Mama.”
Pero imbes na kaawaan, tinaboy siya.
Hinawi nila ang mesa, tumapon ang lugaw sa semento, at nagliparan ang turon na dapat sana’y kikitain niya.
“Batas ay batas!” sabi ng isa, habang si Lira ay napaluhod, umiiyak, tinatabi ang mga basag na tasa.
Ang eksena ay nakunan ng isang lalaking dumaraan — si Rico Manzano, isang vlogger na kilala sa social media sa paggawa ng “Street Stories.”
Pinanood niya ang nangyari, at sa halip na tumulong agad, sinundan niya si Lira nang palihim upang alamin kung bakit ganoon ang sitwasyon.
Hanggang sa nakita niya ang barung-barong ni Lira, kung saan nakahandusay ang ina nito, halos hindi na makapagsalita.
Sa tabi ng kama, may reseta ng doktor at isang supot ng murang lugaw.
“Ito lang po kinita ko, Ma…” bulong ni Lira habang pinupunasan ang luha.
Kinabukasan, nagulat si Lira nang may bumalik sa lugar ng tinda niya.
Si Rico — dala ang kamera, at higit pa roon, dala rin ang isang bagong kariton na may pangalan sa harap:
“LIRA’S LUGAW — Para sa Gamot ni Mama.”
“Ineng,” sabi ni Rico, “dito ka magtinda. Ligal na ’to. Ako na ang kumuha ng permit.”
Napaiyak si Lira. Ang mga taong dati’y lumalayo sa kanya, ngayo’y nagsisimulang bumili ng lugaw, hindi dahil sa gutom, kundi dahil naantig sila sa kwento.
Makalipas ang ilang linggo, naging viral ang video ni Rico tungkol kay Lira.
Dumami ang bumibili, may mga nagbigay ng donasyon, at isang foundation ang nagbigay ng libreng gamutan para sa ina ni Lira.
At isang araw, habang nakatayo si Lira sa harap ng bagong maliit na tindahan, lumapit ang dating barangay enforcer.
“Pasensya ka na, ineng. Mali kami noon.”
Ngumiti lang si Lira.
“Wala po iyon, Sir. Ang importante, natuto po tayo pareho.”
Nang gumaling ang kanyang ina, pinangalanan nila ang bagong tindahan ng:
“LIRA’S LUGAW NG PAG-ASA.”
At sa ilalim ng kariton, nakasulat sa maliit na papel:
“Minsan, kahit bawal daw sa batas, tama pa rin sa puso.”
