“AKALA NILA ALAHAS LANG ANG BINILI NIYA… PERO BUHAY NG TAO PALA ANG NASA LOOB NG KAHON.”
Sa gitna ng lungsod ng Makati, kilala si Celina Alonzo, isang mayamang negosyante na mahilig sa mamahaling koleksyon — relo, alahas, at mga antigong bagay na bihira sa mundo. Ngunit sa kabila ng karangyaan, madalas niyang sabihin sa sarili:
“Kahit gaano karami ang ginto ko, pakiramdam ko, may kulang pa rin.”
Isang gabi, habang naglilibot sa isang lihim na auction sa hotel na tanging mga elite lamang ang nakakapasok, napansin niya ang isang kakaibang bagay sa mesa ng isang matandang tindera — isang maliit na kahon na kulay pilak, may ukit ng mata sa ibabaw.
“Ano ’yan?” tanong ni Celina.
Ngumiti ang tindera, kulubot ang mukha, ngunit matalim ang mga mata.
“Hindi ito alahas, señora. Pero kung bibili ka nito, makikita mo ang tunay na halaga ng isang buhay.”
Napakunot-noo si Celina.
“Magkano?”
“Isang milyong piso.”
Hindi nagdalawang-isip si Celina. Sa isip niya, baka ito’y may tagong hiyas o lihim na mekanismo — gaya ng mga koleksiyong gusto niya.
Pag-uwi niya, inilagay niya ito sa mesa ng silid-tulugan.
Kinagabihan, habang umuulan, narinig niya ang mahinang tugtog ng puso mula sa loob ng kahon.
thump… thump… thump…
Napatigil siya.
“Baka imahinasyon lang.”
Pero habang tumatagal, lumalakas ang tunog.
Binuksan niya ito — at may liwanag na kumislap.
Mula ro’n, lumabas ang isang maliit na anino ng batang babae, maputla, nakasuot ng lumang bestida.
“Salamat, binuksan mo ako.”
Napatigil si Celina, halos mabitawan ang kahon.
“S-sino ka?”
Ngumiti ang bata.
“Ako si Amira. Dati akong nakatira sa kahon na ’yan. Hanggang may bumili sa akin.”
“Binili? Ibig mong sabihin…”
“Oo. Ang kahon na ’yan ay hindi pang-display. Isa ’yang sisidlan ng kaluluwa.”
Dahan-dahang umatras si Celina, nanginginig.
“Anong ibig mong sabihin na binili ko ang buhay mo?”
“Ang mga tulad mo,” sabi ni Amira, “bumibili ng kagandahan para sa sarili, habang kinuha naman nila sa amin ang huling hininga.”
At sa isang iglap, kumidlat — at nakita ni Celina ang mga multong anyo sa paligid: mga batang babae, nakatayo, nakatingin sa kanya, lahat nakatali ng pulang laso sa leeg.
Kinabukasan, hindi lumabas si Celina sa bahay.
Tinawagan siya ng sekretarya niya.
“Ma’am, may problema po. Lahat ng mga alahas ninyo, naglaho sa vault.”
“Ano?!”
Tumakbo siya papunta sa silid kung saan niya iniwan ang mga hiyas — at nakita niyang lahat ay nawala.
Tanging ang kahon lang ang naiwan, bukas, at sa loob nito — ang litrato niya mismo, may pulang laso sa leeg.
Lumipas ang ilang linggo.
Sa parehong auction kung saan niya unang nakita ang kahon, naroon na naman ang matandang tindera.
Ngayon, nasa mesa nito ang isang bagong kahon — kulay ginto, may ukit ng bulaklak.
At sa tag ng presyo, nakasulat:
“₱1,000,000 — Kaluluwa ni Celina Alonzo.”
Ngumiti ang tindera sa bagong kustomer na lumapit.
“Maganda ito, hija. Hindi ito basta-bastang alahas. Isa itong piraso ng buhay.”
