TINAKASAN NIYA ANG PAG-IBIG, PERO HINDI NIYA ALAM—ANG LALAKING PINAKASALAN NIYA AY HINDI ANG INIISIP NIYA
Sa isang marangyang hotel sa Makati, ginanap ang kasalang pinaguusapan ng buong siyudad.
Ang kinakasal: si Clara, dalawampu’t isang taong gulang, maganda, edukado, ngunit lumaki sa kahirapan.
Ang lalaki: si Don Guillermo Santos, isang matabang, may edad na negosyante, may puting buhok at halatang ginagalang ng mga tao.
Maraming usap-usapan.
“Ginawa lang ni Clara ‘yan dahil sa pera.”
“Kawawa naman, bata pa, pero kailangan magpakasal sa matanda.”
Tahimik lang si Clara habang naglalakad papunta sa altar. Ang luha niya ay hindi alam kung dahil sa saya o takot.
Hindi niya alam, sa loob ng tuxedo at maskarang iyon, ay may sekreto ang lalaking pinakasalan niya.
Isang lihim na babago sa buhay niya magpakailanman.
ANG SIMULA NG ISANG PAGSUBOK
Bago ang kasal, si Clara ay lumaki sa probinsya. Anak ng isang labandera, nagsikap siya makapagtapos ng kolehiyo sa tulong ng mga scholarship.
Ngunit nang magkasakit ang ina niya, napilit siyang tumigil at magtrabaho bilang waitress.
Isang araw, may lalaking bumili ng kape sa café kung saan siya nagtatrabaho—isang matabang lalaki na may mababang boses at mabuting tingin.
“Anak, pagod ka na ba?” tanong nito minsan.
“Hindi naman po, Sir,” sagot ni Clara, pilit na nakangiti.
“Kung may pagkakataon kang baguhin ang buhay mo, tatanggapin mo ba?”
Hindi niya alam na sa tanong na iyon magsisimula ang pagsubok ng kanyang puso.
ANG PROPORSAL NA DI-MAIPALIWANAG
Makaraan ang ilang linggo, bumalik si Don Guillermo.
Pero sa pagkakataong iyon, may dalang alok: tutulungan niya si Clara at ang ina nitong maipagamot—kapalit ng isang kasunduan sa kasal.
Nagulat si Clara, halos hindi makapagsalita.
“Bakit po ako?” tanong niya.
“Dahil gusto kong tulungan ang taong marunong magpakumbaba,” sagot ng lalaki.
Sa desperasyon at pagmamahal sa ina, pumayag siya.
Pero sa loob-loob niya, may kaba—hindi niya mahal ang lalaking ito. Ngunit nang maisip ang ngiti ng kanyang ina, nilunok niya ang lahat.
ANG UNANG MGA ARAW NG KASAL
Pagkatapos ng kasal, lumipat si Clara sa mansyon.
Lahat ng bagay nandoon—kasuotan, alahas, pagkain, yaya, sasakyan.
Ngunit may isang bagay na wala: ang presensya ng asawa niya.
Lagi raw itong abala, at tuwing gabi lang dumarating—madalas nakatakip ang mukha o nakapatay ang ilaw.
Nagtataka si Clara pero hindi siya nagtatanong.
Hanggang isang gabi, narinig niya ang pamilyar na tinig mula sa likod ng pinto.
“Clara, kumain ka na ba?”
Ngunit ang boses… ay hindi matanda. Malambing. Malalim. Bata.
ANG LALAKING NASA LIKOD NG MASKARA
Lumipas ang ilang araw, nagsimulang mapansin ni Clara na may kakaiba.
May nag-iiwan ng bulaklak sa pintuan niya.
May nag-aayos ng gamit niya tuwing gabi.
At minsan, habang natutulog siya, parang may mainit na kamay na nag-aayos ng kumot niya nang dahan-dahan.
Hanggang sa minsan, ginamit niya ang cellphone na naiwan sa mesa ni Don Guillermo—at nakita niya ang isang larawan.
Isang batang lalaki, gwapo, maputi, naka-hoodie, nakangiti.
At sa caption: “Mission starts tomorrow. Time to know who loves the heart, not the face.”
Nanginig si Clara.
Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin noon, pero ramdam niyang may malaking lihim sa likod ng lahat.
ANG PAGKAKALANTAD NG KATOTOHANAN
Isang gabi, bumalik si “Don Guillermo.”
Pero bago pa makapagsalita si Clara, bigla itong nagtanggal ng maskara at padding na nagpapakita ng katawang mataba.
Sa harap niya ngayon, nakatayo ang isang lalaki—matangkad, bata, at may mga mata na puno ng pag-unawa.
“Ako si Ethan,” sabi niya. “Anak ako ni Don Guillermo.”
Nanlaki ang mga mata ni Clara.
“Anong ibig mong sabihin?”
“Ang tatay ko, gusto niyang makita kung may babae pa bang marunong magmahal nang hindi tumitingin sa pera. Pero ako ang pumalit. Ako ang sumubok. Ako ang nagkunwaring mataba at matanda.”
Nanghina si Clara. Ang lahat ng hinanakit, pagkalito, at hiya ay sumabog.
“Ginamit mo ako!” umiiyak niyang sigaw.
“Ginawa ko ‘to dahil gusto kong makilala ka. At ngayon, Clara… alam ko na. Ikaw ang babaeng kayang magmahal kahit sa hirap.”
ANG PUSONG MARUNONG UMINTINDI
Lumipas ang mga linggo. Umalis si Clara sa mansyon. Hindi niya matanggap ang panlilinlang.
Ngunit habang tumatagal, naisip niyang hindi pera ang nakita ni Ethan sa kanya—kundi pagkatao.
At sa lahat ng ginawa ng lalaki, kahit mali ang paraan, tapat ang layunin.
Isang umaga, bumalik siya sa lumang café kung saan nagsimula ang lahat.
At doon, nakita niya si Ethan, nakaupo, walang maskara, may hawak na kape.
“Hindi ko alam kung mapapatawad mo ako,” sabi ni Ethan, tumingin sa kanya nang may pag-asa.
Ngumiti si Clara. “Hindi ko alam kung kaya kitang kalimutan.”
ANG TUNAY NA HAPPILY EVER AFTER
Pagkaraan ng ilang buwan, nagbukas si Clara ng sariling café.
At sa pinto, may nakapaskil na karatula:
“Hindi mo kailangang maging mayaman para mapansin. Kailangan mo lang maging totoo.”
At sa tabi niya araw-araw—ang lalaking minsang nagtago sa likod ng pekeng katawan, ngayon ay nagtatago sa likod ng tunay na ngiti.
Ang pag-ibig nila ay hindi perpekto, pero totoo.
