“NANG MAKAITA SILA NG LALAKING NASAGASAAN, IMBES NA TUMULONG—NAGLABAS SILA NG CELLPHONE AT NAGLIVE.”
Hatinggabi sa lungsod ng Quezon. Maambon, madilim, at tahimik maliban sa mga ilaw ng isang kilalang coffee shop sa kanto. Sa loob, puno ng mga kabataan — nagtatawanan, nagse-selfie, may hawak na iced latte at cellphone.
Sa labas naman, isang lalaking nasa edad trenta, si Ramon, naglalakad papunta sa terminal matapos mag-overtime sa construction site. Pagod na pagod, may bitbit na maliit na supot ng pandesal para sa kanyang asawa’t anak sa bahay.
Hindi niya alam, ilang segundo lang mula ngayon, magbabago ang lahat.
Habang tumatawid siya sa pedestrian lane, isang itim na kotse ang biglang bumilis mula sa kanto — malakas ang ulan, madulas ang kalsada.
“EEEEEEK!”
Sumabog ang tunog ng preno, kasunod ang malakas na “BLAG!”
Tumilapon si Ramon sa gitna ng daan.
Dugo agad ang kumalat sa semento. Ang supot ng pandesal, nagkalat sa ulan.
Sa loob ng coffee shop, may sumigaw.
“Oh my God! Nasagasaan ‘yung lalaki!”
Pero wala ni isa ang lumapit. Sa halip, may nagsimulang maglabas ng cellphone.
“Live ‘to, pre! Ang lala!”
“Uy, tag mo ‘yung coffee shop, baka mag-trending!”
“Wait lang, kuhanan ko ng angle, mas klaro dito sa may bintana.”
Sa gitna ng ulan, habang si Ramon ay nanghihina at hirap huminga, ang mga mata sa paligid ay puro lente ng cellphone.
Walang nag-abot ng kamay. Walang nag-dial ng 911.
Hanggang sa may isang babaeng staff, si Mia, ang tumayo.
“Ano ba kayo! May dugo na siya oh!”
Tumakbo siya palabas, walang payong, walang pag-aalinlangan.
Lumuhod siya sa tabi ni Ramon, hinawakan ang kamay nito.
“Kuya, naririnig mo ako? Sandali lang, may tutulong sa atin.”
Ngunit ang mga tao sa loob ng coffee shop — nanonood lang.
May nagkomento pa,
“Nakakaawa, pero delikado kasi, baka mademanda kapag hinawakan mo.”
“Eh ‘di magvideo na lang tayo, para may ebidensya.”
Tumulo ang luha ni Mia habang sinisigaw ang tulong.
“Walang pulis? Ambulansya, please!”
Dumating ang ilang motorista matapos ang halos sampung minuto. Tumulong silang magbuhat kay Ramon papasok sa sasakyan para dalhin sa ospital.
Ang mga taong nagvideo? Patuloy lang sa pag-upload, naglalagay ng caption:
“Accident in front of XX Café 😢 #PrayForTheVictim #ViralSoon”
At oo, viral nga. Kinabukasan, umabot sa libu-libong shares ang video. Pero sa ospital — si Ramon ay hindi na umabot.
Naging headline sa TV:
“Viral Video: Lalaki Nasagasaan sa Tabi ng Café — Walang Tumulong.”
At sa isang panayam, nagsalita ang asawa ni Ramon, si Liza, habang yakap ang anak nilang lima taong gulang.
“Sana kahit isa lang, kahit isa man lang tumulong agad. Hindi niya kailangang mamatay nang mag-isa sa ulan.”
Pagkaraan ng ilang araw, bumalik si Mia sa eksenang iyon. Sa harap ng coffee shop, inilagay niya ang maliit na kandila at larawan ni Ramon.
Sa tabi nito, isang karton:
“Huwag puro camera. Maging tao.”
Tumigil sandali ang mga dumadaan. May ilan na nagtanggal ng earphones, may ilang nagyuko ng ulo.
At sa unang pagkakataon, hindi sila naglabas ng cellphone — kundi bulsa ng puso.
Mula noon, naglagay ang coffee shop ng karatula sa pinto:
“Kung may nangangailangan ng tulong sa labas, huwag mag-live. Tumawag ng saklolo.”
