“ANG ANAK NA NAGBENTA NG SARILING MGA PANGARAP PARA SA GAMOT NI NANAY”
Si Rico, 19 taong gulang, ay pangarap sanang maging nurse.
Matagal na niyang gustong makatulong sa mga maysakit — lalo na dahil simula pagkabata, araw-araw niyang nakikita ang kanyang ina, si Aling Marites, umuubo, nanghihina, at hirap huminga dahil sa matinding sakit sa baga.
Walang ama si Rico. Bata pa lang siya, iniwan na sila.
Kaya’t si Aling Marites na lamang ang tumayong magulang — naglalako ng gulay sa palengke, kahit inuubo at nilalagnat.
“Anak,” madalas niyang sabihin, “basta mag-aral ka. Ako na ang bahala sa gastos.”
Pero alam ni Rico na hindi totoo ‘yon.
Dahil madalas, nakikita niya ang ina na kumakain ng kanin lang, walang ulam — para lang may baon siya sa paaralan.
Isang araw, habang nagre-review si Rico para sa entrance exam sa kolehiyo, biglang bumagsak si Aling Marites.
Nadala siya sa health center, at sinabi ng doktor:
“Malala na ang kondisyon ng baga ng nanay mo. Kailangan niyang ma-confine at magamot agad.”
Ngunit ang halaga ng gamot at confinement ay ₱40,000.
Para kay Rico, iyon ay parang ₱40 milyon.
Umalis siya ng ospital nang luhaan.
Pauwi, napadaan siya sa eskinita kung saan nagtitipon ang mga kabataang nagbebenta ng cellphone, sapatos, at kahit diploma — para lang makaraos.
Kinabukasan, tumigil si Rico sa pag-aaral.
Ibinenta niya ang laptop na bigay ng paaralan, ang gitara na gamit niya sa simbahan, at pati ang uniporme niyang pang-nurse.
“Bakit mo ‘to ginagawa, anak?” tanong ng ina nang malaman.
“Para makabili ng gamot mo, Nay. Hindi ako pwedeng mag-aral habang kayo’y naghihirap.”
Tumulo ang luha ni Aling Marites.
“Pero anak, pangarap mo ‘yon…”
“Pangarap ko kayong gumaling muna, Nay,” sagot ni Rico.
Lumipas ang ilang buwan.
Unti-unting bumuti ang kalagayan ni Aling Marites.
Nakabalik siya sa bahay, nakangiti, bagaman mahina pa rin.
Isang gabi, habang nakaupo sila sa labas ng bahay, tinanong siya ng ina:
“Anak, hindi mo ba ako sinisisi? Kung hindi dahil sa akin, baka tapos ka na sana sa kolehiyo.”
Umiling si Rico.
“Hindi po, Nay. Ang edukasyon, pwede kong balikan. Pero kayo, isa lang ang buhay ninyo. Walang re-exam, walang second chance.”
Ngumiti si Aling Marites at niyakap siya nang mahigpit.
“Anak, ikaw ang pinakamatagumpay na nurse sa mundo — kahit hindi ka pa nagkaka-diploma.”
Pagkaraan ng dalawang taon, nakatanggap si Rico ng tawag mula sa isang pribadong ospital.
Tinanggap siya bilang assistant nurse dahil sa kanyang karanasan bilang volunteer sa health center.
At noong unang araw ng trabaho niya, habang pinupunasan niya ang noo ng isang pasyente, napangiti siya.
Sa loob-loob niya,
“Sa wakas, Nay… natupad ko rin ang pangarap natin.”
💭 Aral ng Kuwento:
Ang tunay na pagmamahal ay ‘yung handang isuko kahit ang sariling pangarap — para sa taong nagbigay ng buhay sa’yo.
Minsan, ang tagumpay ay hindi nasusukat sa diploma, kundi sa puso mong marunong magsakripisyo.
